Author Archives: Hanna Iżykowska

serial obyczajowy
Myślałam że w tematyce życia zawodowego i prywatnego lekarzy nic nie będzie w stanie przebić kultowego serialu „Chirurdzy” ale już po 5 minutach oglądania pierwszego odcinka pierwszego sezonu „Szpital New Amsterdam” dotarło do mnie że grubo się pomyliłam. Ja po prostu od pierwszych minut nie mogłam się „odkleić” od tego filmu. Jeszcze żaden serial nie zrobił na mnie tak szybko tak piorunującego wrażenia. Co tu dużo opowiadać dawno „nie zarwałam” dwóch nocy pod rząd żeby potem funkcjonować jak lunatyk w ciągu dnia. Ale dla „Szpital New Amsterdam” naprawdę było warto.

dramat

Historia filmu osadzona jest na ranczu gdzie niewielu ludzi dociera i niewielu odjeżdża – w bardzo zamkniętej i małej społeczności. I już sam ten fakt powoduje że mamy tu do czynienia z niezwykle silnym oddziaływaniem środowiska na jednostkę bo człowiek nie ma gdzie się schować ani gdzie uciec i pozostaje mu tylko znoszenie tego co los przyniesie bądź jeśli będzie wyjątkowo
zdeterminowany może spróbować coś zmienić ale pytanie za jaką cenę?… „Psie pazury” to niewątpliwie film dla osób cierpliwych bo akcja filmu rozwija się w nim bardzo wolno. Fabuła filmu ma tutaj zresztą znaczenie drugoplanowe bo to na czym ten film jest zbudowany to spojrzenia, gesty i zachowania bohaterów w danej chwili. „Psie pazury” się nie ogląda tak po prostu tylko scena po scenie ten film stopniowo się odkrywa. Wspaniała muzyka filmowa i doskonała gra aktorska. Kameralny, subtelny i zapadający w pamięć. Prostota tego filmu jest jego zarazem największą siłą.

Dramat
Długo omijałam ten film szerokim łukiem podejrzewając że będzie to kolejna „słodko-pierdząca” historia w klimacie bajki o Kopciuszku. Ku mojemu zaskoczeniu ten film okazał się całkowicie oderwany od jakiejkolwiek bajki. Co zobaczyłam? Brutalne, pełne rozczarowań, upokorzeń i biurokracji życie młodej matki z małym dzieckiem, która ucieka od swojego agresywnego partnera. W
tym serialu poruszono szereg ważnych kwestii jak np. niezależność materialną kobiet, poczucie godności, bezradności, więzy rodzinne i ludzką naiwność ale przede wszystkim poruszono temat przemocy psychicznej gdy oprawca nie używa swojej siły fizycznej tylko każdego dnia powolutku, prawie niezauważalnie, zabija swoimi słowami. Jak? Poniżając i upokarzając, stopniowo odbierając godność, szacunek i wiarę we własne siły.

oparty na faktach
Na początku myślałam, że ten film będzie nudny, przewidywalny i po prostu głupkowaty bo przecież ciągle się słyszy o naiwnych kobietach które pożyczają mężczyznom pieniądze a potem pozostają same, ,,na lodzie,, i bez pieniędzy. Zanim obejrzałam ,,Oszust z Tindera,, zastanawiałam się ,,jak można być tak naiwnym i głupim?”. Teraz już wiem, że w dzisiejszych czasach poziom
manipulacji niektórych mężczyzn i tworzenie fikcyjnej tożsamości są naprawdę na niesłychanie wysokim poziomie, takim który ledwo nam się mieści w głowie. I wcale nie uważam teraz tych kobiet za naiwne. Uważam że po prostu miały strasznego pecha że na takich mężczyzn trafiły.

dokumentalny
Ten film to tylko 40 minut podczas których z zapartym tchem obserwowałam czy głównej bohaterce uda się pobić rekord świata w przepłynięciu jak najdłuższego dystansu pod lodem. Bo przepłynąć jak najdalej na jednym oddechu to jedno a zrobić to w ekstremalnie zimnej wodzie to już po prostu jak jazda bez trzymanki i dla mnie osobiście nadludzki wyczyn. No i wreszcie czy kobieta jest w stanie pobić rekord świata w takiej dyscyplinie sportowej?

Biograficzny
Jak zostać najlepszym na świecie neurochirurgiem? Pewnie pomyślicie tak samo jak ja czyli: ,,Trzeba się po prostu urodzić wybitnie uzdolnionym i mądrym człowiekiem, przecież czasem się rodzą takie genialne dzieci.” Otóż ten film to totalne zaprzeczenie tej teorii. Pokazuje natomiast że wsparcie najbliższych w dążeniu do swoich celów i spełnianiu marzeń jest bezcenne.

dramat psychologiczny, science-fiction

Dramat psychologiczny w filmie o kosmosie. Czy to możliwe? Myślałam, że nie ale wreszcie się takiego filmu doczekałam. Moim zdaniem to najbardziej psychologiczny film o kosmosie, jaki kiedykolwiek do tej pory powstał. Przebywanie ludzi w kosmosie to jedne z najbardziej skrajnych warunków funkcjonowania człowieka i jednocześnie warunków, które jak chyba żadne inne testują czy mamy silną psychikę, czy umiemy podejmować trudne decyzje, na ile kierujemy się rozsądkiem a na ile empatią Są to warunki, w których człowiek musi się zmierzyć ze swoimi własnymi ograniczeniami i demonami, w których trzeba będzie podejmować maksymalnie skrajne i trudne decyzje… I właśnie o tym jest „Pasażer nr 4”: o podejmowaniu decyzji, z którymi potem będziemy musieli żyć, z którymi będziemy musieli się codziennie mierzyć kiedy rano spojrzymy sobie w oczy w lustrze…  Czym jest podróż w kosmos? Ten film pokazuje że prawdziwym testem człowieczeństwa.

dramat biograficzny

„Boże Ciało” zostało zainspirowane prawdziwymi wydarzeniami i na pierwszy rzut oka to historia o chłopaku, który udaje księdza. Jednak im dłużej oglądałam ten film tym bardziej zdawałam sobie sprawę, że to tak naprawdę historia o tym jaki bym chciała mieć Kościół a którego nie mam i którego tak mi brakuje: otwarty na ludzi, wyluzowany” (jakkolwiek dziwnie to zabrzmi), pokorny, niewywyższający się. Jednocześnie chciałabym mieć uczucie że ksiądz to taki nasz „ziomal”, taki „swój chłop” i nawet jak ten ksiądz popełnia błędy i nie jest idealny to jednak jest „nasz”. Chciałabym żeby ksiądz nie „klepał formułek” tylko uczył mnie dobroci, wyrozumiałości, żeby widział złamane serca i próbował je na nowo posklejać. Przede wszystkim jednak chciałabym żeby Kościół uczył wybaczania i żeby umiał otwierać nasze serca na krzywdy innych. W „Boże Ciało” dostałam namiastkę właśnie tego czego tak mi brakuje… W głównych rolach fantastyczni Bartosz Bielenia i Eliza Rycembel.

dramat

Historia opowiedziana w „Służących” została osadzona w Ameryce w czasach segregacji rasowej: młoda, biała dziennikarka postanawia przeprowadzić wywiady z czarnoskórymi służącymi pracującymi w domach białych Amerykanów i wychowujących ich dzieci aby zobaczyć profesję służących oczami pracowników. Film niezwykle wzruszający i z przesłaniem ale również niepozbawiony poczucia humoru. W głównych rolach fenomenalne, rewelacyjne i po prostu genialne: Emma Stone, Viola Davis, Octavia Spencer, Jessica Chastain i Bryce Dallas Howard.

biograficzny dramat psychologiczny

Foxcatcher to oparta na faktach historia dwóch braci sportowców – amerykańskich zapaśników, którzy trenowali i przygotowywali się do zawodów pod okiem i w posiadłości pewnego milionera. Ten dramat to raczej film dla osób cierpliwych gdyż nie ma w nim zawrotnej fabuły. A zatem zadacie pewnie pytanie: To co takiego wyjątkowego jest w tym filmie? Otóż Foxcatcher posiada niepowtarzalny, kameralny i zarazem surowy klimat jak również jest filmem ze znakomitymi kreacjami aktorskimi: Steve Carell, Mark Ruffalo i Channing Tatum. A zatem jeśli myślicie że Channing Tatum to tylko „niezłe ciacho” (co można było sądzić po filmie „Magic Mike”) to zapewniam Was że po Foxcatcher zmienicie zdanie – Channing Tatum w tym dramacie udowodnił że jest piekielnie zdolnym aktorem.

biograficzny dramat psychologiczny

Tytułowy Antwone Fisher to młody żołnierz marynarki wojennej USA, który z powodu wszczynania bójek zostaje skierowany na terapię do psychologa wojskowego a nam przez resztę filmu pozostaje tylko ocieranie łez gdy poznajemy historię jego dzieciństwa. „Historia Antwona Fishera” to w największym skrócie wstrząsający film oparty na faktach. Reżyserem filmu i zarazem odtwórcą jednej z głównych ról jest Denzel Washington.

dramat obyczajowy

Trzy niesamowite, równolegle rozgrywające się historie, a źródłem każdej z nich jest kontakt internetowy. Ten film jak chyba żaden inny pokazuje siłę rażenia internetu w dzisiejszych czasach ale to również po prostu kawał świetnego kina: inteligentnego, wciągającego i poruszającego za serce. Gorąco polecam!

dramat, komedia

Każdy kto jest miłośnikiem zwierząt a w szczególności psów powinien obowiązkowo obejrzeć ten film. Kiedy samotny kierowca wyścigowy daje radę wychować szczeniaka to dla mnie najlepszy dowód, że prawie każdy może mieć psa. Ten film poruszy każdego kto choć trochę kocha zwierzęta. Ja pół filmu przepłakałam jak bóbr. W jednej z głównych ról Amanda Seyfried.

dramat psychologiczny

Ten francuski dramat to w dużym uproszczeniu historia o tym jak łatwo w dzisiejszym świecie,  który kręci się w dużej mierze wokół internetu, podszywać się pod kogoś kim się w rzeczywistości nie jest i stworzyć wirtualną tożsamość. Zapewne nasuwa się Wam teraz ta sama myśl co mi: przecież to niedopuszczalne! Przecież to naganne, niemoralne, nieetyczne, to po prostu chore! Ale fenomen tego filmu polega na tym, że główna bohaterka, która tworzy tą fałszywą tożsamość (i rozkochuje w ten sposób w sobie mężczyznę), o dziwo budzi bardziej naszą sympatię niż odrazę. Jak to możliwe? Przekonajcie się sami bo naprawdę warto. To naprawdę świetne, psychologiczne kino. A w głównej roli jak zwykle fenomenalna Juliette Binoche.

dramat psychologiczny

Długo się zbierałam żeby napisać o tym filmie bo jest to film z jednej strony niezwykle wciągający (gdy już go zaczniecie oglądać to trudno będzie się Wam od niego oderwać) ale z drugiej strony to film poruszający trudny i niewygodny temat. „Musimy porozmawiać o Kevinie” to film o dziecku (a później gdy ono dorasta o nastolatku), które jest po prostu wredne, niesympatyczne, nie mające w sobie za grosz empatii, egoistyczne, bezczelne, aroganckie a do tego to niezwykle inteligentny i przebiegły manipulator. I wierzcie mi lub nie ale gdybyście byli rodzicem takiego dziecka, to naprawdę ciężko by było Wam je kochać. Rozwój fabuły w tym filmie przeszedł moje najśmielsze wyobrażenia – w kategorii wstrząsający i szokujący film to zdecydowanie czołówka filmów jakie widziałam w swoim życiu. Jedno jest pewne – po obejrzeniu tego filmu na pewno o nim nie zapomnicie. W głównych rolach po prostu genialni Tilda Swinton i Ezra Miller.

dramat

Czy jesteście przeciwnikami kary śmierci? A może jesteście jej zwolennikami? A może nie macie na ten temat wyrobionego poglądu a chcielibyście mieć? Jeśli na któreś z powyższych pytań odpowiedzieliście „tak” to ten dramat zdecydowanie Was zaciekawi. A jeśli temat kary śmierci Was kompletnie nie interesuje ale lubicie jak film potrafi Was zaskoczyć to „Życie za życie” na pewno spełni Wasze oczekiwania bo ostatnie co można powiedzieć o tym filmie to to żeby był nudny. Gorąco polecam bo to naprawdę świetny i inteligentny film poruszający trudny temat. W głównych rolach Kevin Spacey, Kate Winslet i Laura Linney.

dramat

„Podaj dalej” to w dużym uproszczeniu historia o chłopcu, który próbuje zmienić świat na lepsze. A zatem fabuła filmu jest dość naiwna ale wbrew pozorom ta naiwność (która zazwyczaj w innych filmach mnie strasznie razi i denerwuje) tutaj wyjątkowo nadaje cały urok temu filmowi bo chyba każdy z nas gdzieś tam w środku chce wierzyć że większość ludzi jest zwyczajnie dobrych. Zagłębiając się jednak bardziej w fabułę „Podaj dalej” dostrzegamy, że to również dramat o tym, że boimy się być zranieni, boimy się być odrzuceni, boimy się dawać komuś drugą szansę i boimy się wyjść z naszej bezpiecznej skorupy. W głównych rolach fantastycznie sprawdzili się Kevin Spacey i Helen Hunt.

dramat psychologiczny

Małżeństwo wychowuje trójkę prawie dorosłych już dzieci w zamkniętej posiadłości izolując je od świata zewnętrznego. Czy w dzisiejszych czasach kiedy świat stał się jedną globalną wioską za sprawą internetu i rozwiniętych środków komunikacji takie wychowywanie dzieci jest dobre? Fabuła w Kieł dość wolno się  rozwija a zatem jest to film raczej dla osób cierpliwych ale im dalej brniemy z głównymi bohaterami w ich zamknięty świat tym bardziej szokuje nas to co widzimy. Jedno jest pewne: Kieł nikogo nie pozostawi obojętnym i raczej trudno będzie Wam zapomnieć o tym filmie. Polecam serdecznie bo to naprawdę głęboki i mocny dramat psychologiczny.

dramat biograficzny

Czy można sobie wyobrazić większą tragedię niż zaginięcie własnego dziecka? Ten oparty na faktach film to historia samotnej matki – w tej roli genialna Angelina Jolie – która nie tylko musi zmagać się ze zniknięciem własnego syna ale także z kompletnym brakiem wparcia organów państwa w jego poszukiwaniu.

dramat biograficzny

Absolutnie genialny film z świetnymi kreacjami aktorskimi Margot Robbie  i Allison Janney przedstawiający historię życia amerykańskiej łyżwiarki figurowej Tonya Harding. O Tonya Harding było swego czasu tak głośno, że nawet ja – Polka żyjąca w Polsce – wiedziałam co takiego szokującego zrobiła Tonya Harding (nie będę pisać na czym „to coś” polegało, żeby nie zdradzać fabuły filmu młodszemu pokoleniu). W każdym razie skoro ja „to coś” już  wiedziałam to myślałam, że film będzie dla mnie po prostu nudny. Nic bardziej mylnego: film wciągnął mnie jak odkurzacz i dzięki niemu zrozumiałam, że „to coś” co zrobiła Tonya Harding nie stało się bez powodu, a ludzie nie są źli tak po prostu.

dramat

Mało jest filmów jednocześnie tak wstrząsających i tak dobrych. Jeśli ktoś myśli, że obejrzy sobie w tym filmie historie paru narkomanów a potem gdy film się skończy tak po prostu o nim zapomni, to grubo się myli. Bo o tym filmie nie da się już zapomnieć, nie da się wymazać tych scen z pamięci, nie da się już być obojętnym wobec uzależnienia od narkotyków. Ten film jak żaden inny pozostawia na widzu swoje piętno.

dramat psychologiczny 

Film przedstawia historię mężczyzny uzależnionego od sexu; w roli sexoholika wcielił się bardzo przekonująco Michael Fassbender. I owszem, jak można się spodziewać przy takiej tematyce, w filmie pokazano dużo scen erotycznych ale na pewno nie jest to film płytki ani pusty bo to co przede wszystkim udało się twórcom filmu to zagłębienie się w psychikę głównego bohatera.

dramat obyczajowy, psychologiczny

Ile jesteśmy w stanie poświęcić dla swojej pasji? Czy są jakieś granice? Jaka jest cena ambicji?  Genialny film o młodym, ambitnym perkusiście i jego sadystycznym nauczycielu muzyki. Te główne postacie są mocne, wyraziste i charyzmatyczne –  dla głównych bohaterów tego filmu czapki z głów – Miles Teller i J.K. Simmons.

dramaty biograficzne, dramat

Wymieniłam te filmy jednym tchem nieprzypadkowo bo wszystkie one poruszają ten sam problem: rasizmu i uprzedzeń rasistowskich ale jednocześnie wszystkie te trzy filmy jak na tak poważną tematykę są stosunkowo lekkie i choć to dramaty to nie zabraknie w nich poczucia humoru. Te filmy są warte obejrzenia nie tylko dlatego że są naprawdę dobre ale również dlatego że dwa z nich są filmami biograficznymi: Green Book został oparty na prawdziwej historii przyjaźni dwóch mężczyzn: czarnoskórego i białego a Ukryte działania to historia kariery trzech czarnoskórych kobiet w NASA. Również obsada aktorska w tych trzech filmach jest naprawdę mocna: w Wożąc panią Daisy fenomenalnie zagrali Morgan Freeman i Jessica Tandy , w Green Book Viggo Mortensen i  Mahershala Ali, w Ukrytych działaniach trzy wspaniałe aktorki:  Octavia Spencer, Taraji P. Henson i Janelle Monae a na deser Kevin Costner i Kirsten Dunst. Naprawdę polecam.

dramat biograficzny

W filmach pokazano już wiele historii uzależnień od narkotyków ale sądzę że trafiają do nas tylko te które są naprawdę mocne i brutalne w swoim przekazie. Do tej pory widziałam tylko dwa takie filmy, które mi zapadły w pamięć: „Requiem dla snu” i „Candy”. Ale teraz do tej listy dołączył ten właśnie nowy film „Pozwól mi upaść”. Już sam tytuł sugeruje o czym ten film będzie: o tym jak nisko upada człowiek w nałogu narkotykowym. Czy ten film jest mocny? Tak. Czy jest brutalny? Tak. Czy pozostawia na nas swój ślad? Tak. Czy gdybym miała córkę i odkryła że bierze ona narkotyki to czy kazałabym jej obejrzeć ten film? Na pewno. Na końcu filmu dowiadujemy się, że historia w nim pokazana wydarzyła się naprawdę i wtedy już kompletnie odbiera nam mowę.

dramat biograficzny

Ten film to historia o kobiecie, która walczyła o równouprawnienie płci i o tworzenie nowego prawa w Stanach Zjednoczonych – przestarzałe prawo należało wreszcie zmienić tak aby dać równe szanse w życiu kobietom i mężczyznom. Główna bohaterka zmierzyła się ze sprawą, która dyskryminowała człowieka ze względu na płeć. To ona spowodowała, że Sądy w Stanach Zjednoczonych dostrzegły, iż problem dyskryminacji nie sprowadza się jedynie do kwestii rasizmu ale także do kwestii płci. W głównej roli fenomenalna Felicity Jones.

dramat

Na wstępie zaznaczę że jest to film dla osób cierpliwych gdyż w pierwszej połowie filmu niewiele się dzieje a nabiera on przyśpieszenia dopiero w drugiej połowie. Babel to cztery przejmująco smutne historie: historia chłopców żyjących w ubóstwie na odludziu, historia pary która ucieka na drugi koniec świata żeby ratować swoje rozpadające się małżeństwo, historia starszej kobiety – niani która zostaje postawiona w ekstremalnie trudnej sytuacji oraz historia głuchej nastolatki która próbuje odnaleźć się w świecie swoich „normalnych” rówieśników. I właśnie ta ostatnia historia mnie najbardziej chwyciła za serce: historia dziewczyny samotnej, zagubionej, wyobcowanej która desperacko pragnie bliskości.  W głównych rolach między innymi Brad Pitt i Cate Blanchett.

dramat

Arytmia to historia o zakrętach życiowych pewnego lekarza w pogotowiu ratunkowym – jego życie prywatne i zawodowe zaczyna walić się w gruzy: żona chce się z nim rozwieść, dla nowego szefa w pracy liczą się tylko liczby a nie indywidualne podejście do pacjenta, a nasz główny bohater trochę za dużo pije i imprezuje. Choć mężczyzna nie jest idealny to naprawdę budzi naszą sympatię. Jeśli ktoś lubi serial „Chirurdzy” to „Arytmia” na pewno przypadnie mu do gustu. Może akcja nie jest tu aż tak porywająca, ale jednak ten dramat przywraca nam wiarę w lekarzy z powołania, takich dla których przede wszystkim liczy się dobro pacjenta.

dramat biograficzny

Główna bohaterka tytułowa Erin jest… nie będę przebierać w słowach i napiszę wprost: pyskata, wyszczekana, impulsywna, wybuchowa a do tego wyzywająco się ubiera. Ale Erin to również samotna matka z trójką dzieci bez pracy i bez perspektyw na jej znalezienie. I co robi Erin? Siedzi i płacze nad swoim losem? Nie, to nie byłoby w jej stylu. Ona walczy tak długo aż wywalczy sobie pracę w kancelarii prawnej, gdzie bardzo szybko zostaje prawą ręką szefa bo Erin jest też jak się okazuje przy bliższym poznaniu niezwykle pracowita, zaangażowana, inteligentna, dociekliwa, bystra i jest po prostu bardzo empatycznym człowiekiem. Ten film to oparta na faktach historia Erin – kobiety która walczy o odszkodowania dla zwykłych, pokrzywdzonych ludzi, którzy stracili zdrowie na skutek skażenia środowiska w ich mieście przez gigantyczne zakłady przemysłowe. W głównej roli fenomenalna, fantastyczna, rewelacyjna, genialna i po prostu powalająca na kolana Julia Roberts.

dramat psychologiczny

Główna bohaterka to dojrzała kobieta, prawniczka która na co dzień w sądzie broni praw pokrzywdzonych i z pasją podchodzi do swojego zawodu, kochająca żona i matka dwójki córek, żyjąca w pięknym domu na łonie natury. Wydawać by się mogło że jest spełniona i zadowolona z życia i że niczego jej nie brakuje. Gdy jednak do jej domu sprowadza się nastoletni pasierb czyli syn jej męża to nasza główna bohaterka zaczyna go uwodzić… Z jakim skutkiem? Przekonajcie się sami bo naprawdę warto. Polecam go nie tylko wielbicielom dramatów psychologicznych ale także wszystkim którzy lubią zaskakujące zakończenia, bo na tle innych filmów w tematyce związków starszych kobiet z młodszymi mężczyznami ten dramat duńsko-szwedzki ma naprawdę nietypowe zakończenie.

dramat

Powiedzieć, że to film o dyskryminowaniu kobiet w środowisku pracy to zdecydowanie za mało. Ten oparty na prawdziwych wydarzeniach dramat to historia o upokarzaniu, poniżaniu, ubliżaniu, obmacywaniu, szykanowaniu, grożeniu a w największym skrócie o molestowaniu seksualnym kobiet w pracy. Akcja filmu dzieje się w kopalni w Stanach Zjednoczonych w stanie Minnesota – na terenie gdzie nie można przebierać w pracy bo jedynym wyborem dla kobiety która chce być samodzielna i niezależna finansowo jest właśnie praca w tej kopalni. Czy samotna walka głównej bohaterki o swoją godność i prawa kobiet w środowisku zdominowanym przez mężczyzn ma jakiekolwiek szanse powodzenia? Obejrzycie a zapewniam, że nie pożałujecie bo naprawdę mało jest aż tak świetnych filmów, a Charlize Theron za rolę w tym filmie po prostu powinna dostać Oscara bo ona nie zagrała kobiety upokorzonej i walczącej o swoje prawa, ona nią po prostu była.

dramat psychologiczny

Girl to historia o dziewczynie uwięzionej w ciele chłopaka. Ten wyjątkowy  film porusza trudną tematykę nastolatki która codziennie musi zmierzyć się z własnym ciałem, którego nie akceptuje. A jakby tego było mało jej pasją jest balet, dla którego gotowa jest na wiele wyrzeczeń: zarówno psychicznych jak i fizycznych. Dodajmy do tego nowe środowisko rówieśników w szkole baletowej a wyjdzie nam mieszanka wybuchowa. Warto jednak zaznaczyć, że jest to film dla osób cierpliwych bo fabuła rozwija się w nim bardzo wolna. Mówiąc szczerze ja prawie przez cały film zastanawiałam się: ciekawe czy na końcu filmu zdarzy się coś ciekawego. I zdarzyło. Zdarzyło się coś porażającego i odbierającego mowę. Girl to film trudny i poruszający ale przede wszystkim uświadamiający wszystkim osobom, które urodziły się we właściwym ciele ile przykrości, wstydu i bólu muszą znieść w swoim życiu te osoby, które chciałaby zmienić płeć.

dramat psychologiczny

Główny bohater filmu jest małomówny, posępny, wycofany, raczej niemiły i arogancki a do tego szuka zaczepki i wszczyna bójki. I kiedy już go prawie zaszufladkowaliśmy jako zwykłego gbura, mniej więcej w połowie filmu, poznajemy powód jego postawy i zachowania. Ten dramat jest niezwykły, jedyny w swoim rodzaju, poruszający, chwytający za serce a opowiedziana w nim tragedia…  po raz pierwszy recenzując film brak mi słów i cokolwiek bym napisała na temat tej tragedii to wiem, że byłoby to za płytkie i za puste. Wybitne kino i wybitne kreacje aktorskie: Casey Affleck i Michelle Williams.

dramat psychologiczny

„Pokój” to historia o porwanej i uwięzionej młodej kobiecie. Jej więzienie stanowi jeden pokój, w którym żyje wraz ze swoim małym synkiem. Wyobrażacie sobie jakby to było latami żyć w jednym pokoju bez możliwości wyjścia gdziekolwiek? Ten dramat jest niezwykle smutny, głęboki i trudny ale to przede wszystkim piekielnie dobry film. „Pokój” polecam z całego serca każdemu kto ceni sobie ambitne kino.

dramat psychologiczny

Małe, nudne miasteczko, w którym niewiele się dzieje i właśnie w tym sennym miejscu obserwujemy życie rodzinne nie do końca przeciętnej rodziny bo rodziny, od której ojciec uciekł, matka jest otyła do tego stopnia, że ledwo się samodzielnie porusza a 18-latek jest chory umysłowo. Fabuła w tym filmie rozwija się bardzo wolno a zatem jest to film wyłącznie dla osób cierpliwych. Co jednak zasługuje na szczególne uznanie w tym dramacie to absolutnie wybitna rola opóźnionego umysłowo chłopaka, w jaką wcielił się Leonardo DiCaprio. Powiem szczerze, że gdy oglądałam ten film pierwszy raz to nie rozpoznałam Leonardo DiCaprio bo tak przekonująco zagrał tę rolę, że byłam pewna, że do tego filmu zaangażowano po prostu chłopaka, który naprawdę jest chory umysłowo. Nie wierzyłam, że zdrowa osoba może tak dobrze zagrać tę rolę. I gdy w końcu do mnie doszło, że ten chory dzieciak to Leonardo DiCaprio to po prostu oniemiałam. Co tu dużo mówić za tę rolę należał mu się Oscar. W główną rolę wcielił się natomiast Johnny Depp.

dramat psychologiczny

Główna bohaterka jest wyobcowana, samotna i po prostu nieszczęśliwa choć jest zdrowa, ma kochającego męża i stałą pracą. Tłem dla całego filmu jest właśnie jej miejsce pracy – supermarket, w którym monotonne życie toczy się miarowym tempem i w którym jedyną atrakcją okazuje się nowy pracownik. Powrót do domu to  dla naszej głównej bohaterki także pasmo rozczarowań – mąż już dawno stał się dla niej nudnym towarzyszem, przy którym odczuwa jedynie emocjonalną pustkę. A zatem kiedy w pracy pojawia się nowy kolega, który tak jak ona nienawidzi wszystkiego i wszystkich, rozczarowanego życiem równie mocno jak ona sama to zapewne nikogo to nie zdziwi, że wdaje się z nim w płomienny romans. I żyli długo i szczęśliwie? Przekonajcie się sami. Naprawdę warto. W głównych rolach Jennifer Aniston i Jake Gyllenhaal.

dramat

Miasto gniewu to film naszpikowany do granic możliwości problematyką uprzedzeń rasistowskich i etnicznych przy czym nie podano nam tej tematyki ani w sposób lekki ani łatwo przyswajalny (jak np. w filmie Ukryte działania czy Green Book) a wręcz przeciwnie bo oglądając ten film mamy wrażenie że wylano nam na głowę całe wiadro pomyj albo wymierzono nam serie liści na twarz. Ten film szokuje, boli i uderza w nasze najczulsze miejsca ale co najważniejsze w dramatach: Miasto gniewu nie pozostawi nikogo obojętnym. W głównych rolach m. in. Sandra Bullock i Matt Dillon.

dramat psychologiczny

Tytuł filmu jest bardzo mylący bo zdawać by się mogło że to film głównie o pieniądzach. Gdy tymczasem są one tylko tłem dla głównych tematów czyli: rozpadających się związków, frustracji, osamotnienia czy odrzucenia. Ten dramat stara się odpowiedzieć na bardzo życiowe pytania jak na przykład: czy swojemu partnerowi można mówić że przytył lub że czuć od niego brzydki zapach z ust? Zdawać by się mogło że to dość błahe sprawy ale sądzę że niejeden związek przez takie właśnie „pierdoły” się rozpadł. W jednej z głównych ról jak zwykle fantastyczna Jennifer Aniston.