Dramat z 2022 r.

Dramat obyczajowy z 2010 r.

Zacznę wprost: Młoda kobieta zostaje prostytutką. Pewnie w głowie wielu z Was nasuną się od razu nieprzyjemne synonimy a najłagodniejszym z nich będzie ,,szmata”. I zapewne mało kto pomyśli ,,Co ją do tego skłoniło?” Ale może po obejrzeniu tego dramatu niektórzy z Was zmienią zdanie a może nie… Ten film nie jest wybitny ani spektakularny. To nie jest kolejna część ,,Pretty Woman” z Julia Roberts ani ,,Niemoralna propozycja” z Robert Redford. Zakładam że część z Was będzie ,,zniesmaczonych” tym że ,,Lista Klientów” to taki ,, zwykły film” ale czasami a może nawet często na tym polega życie, że jest takie szare, niejednoznaczne, takie niewybitne i takie niespektakularne.

Dramat z 2018 r.

Poczęcie dziecka – to powinna być intymna chwila należąca tylko do dwóch osób. Ale kiedy nie możesz mieć dziecka a bardzo go pragniesz Twoje prywatne życie nagle przestaje istnieć i zostaje rozbite na części pierwsze: przez lekarzy, rodzinę, znajomych i nawet przez urzędników jeśli starasz się o adopcje. I właśnie o tym jest ten film: o staraniach o dziecko, nieustającej nadziei jaka może dawać lub zabierać in vitro, o frustracji, bólu zarówno fizycznym jak i psychicznym i o tym jak ciężką próbę musi przetrwać wówczas związek dwojga ludzi którzy usilnie próbują zostać rodzicami. Czy para pragnąca dzieci a nie mogąca ich mieć to totalni desperaci chwytający się każdej deski ratunku nawet jeśli ta deska okazuje się być brzytwą? Oceńcie sami. Dialogi w tym filmie są po prostu obłędnie dobre a gra aktorska jest na najwyższym poziomie. Szczerze polecam.

Dramat z 2021 r.

,,Dziewczyny z Dubaju” to film do którego długo nie byłam przekonana a wręcz uprzedzona z racji fatalnych opinii ze strony krytyków filmowych w stylu ,,mogło z tego powstać coś dobrego a zmarnowano wielką szansę,, lub ,,starano się ale nie wyszło,,. W mojej świadomości ,,Dziewczyny z Dubaju” zakotwiczyły się zatem jako film płytki, kiczowaty, nudny i głupkowaty. W końcu go jednak obejrzałam, przekonana że po 15 minutach i tak wyłączę ten film z nudów. A jednak dla mnie ten dramat był porażający. Tematyka filmu czyli prostytucja młodych kobiet za granicą została pokazana dość dosadnie i być może to przeszkadzało krytykom filmowym. Ale jak inaczej miała być pokazana? Jak można ,,estetycznie,, przedstawić sex za pieniądze? Nie wiem i chyba nigdy tego nie zrozumiem. Czy ten film był nudny? Absolutnie nie. Czy ten film mną wstrząsnął? Absolutnie tak. Szczególnie dlatego że jak podkreśla się na początku filmu ,,Dziewczyny z Dubaju” opierają się w dużej mierze na prawdziwych historiach młodych kobiet. To nie jest opowieść wyssana z palca i to nie jest bajka o Kopciuszku. To po prostu sceny zapadające w pamięć i naprawdę brutalny świat. Nigdy tego filmu nie zapomnę i dlatego o nim tutaj piszę.

dramat obyczajowy z 2023 r.

Dramat biograficzny z 2021 r.

Historia amerykańskiego futbolisty Kurta Warnera to nie tylko totalny wyciskacz łez ale również opowieść o tym że nigdy nie można się poddawać, warto walczyć o swoje marzenia i wierzyć że się spełnią nawet gdy cały świat dookoła zdaje się być przeciwko tobie.

dramat z 2023 roku

Serial, dramat z 2024 r.

Absolutnie totalny rollercoaster ludzkich emocji. Wciągnie i pochłonie Was bez reszty. Zabierze każdą minutę Waszego wolnego czasu. Rewelacyjny i obłędny. Oglądając ten film macie wrażenie że wraz z głównymi bohaterami stąpacie po bardzo kruchym lodzie, że stoicie nad przepaścią i jesteście kompletnie bezsilni. Dwoje kochających się ludzi bezskutecznie od lat stara się o dziecko. W poczuciu totalnej bezradności decydują się wpuścić do swojego życia inną kobietę – surogatkę która ma urodzić ich dziecko. I właśnie tutaj zaczyna się prawdziwa jazda bez trzymanki. Lawina emocji zalewać Was będzie strumieniami a fabuła filmu przerośnie wszelkie oczekiwania. Fantastyczny i genialny.

serial obyczajowy
Myślałam że w tematyce życia zawodowego i prywatnego lekarzy nic nie będzie w stanie przebić kultowego serialu „Chirurdzy” ale już po 5 minutach oglądania pierwszego odcinka pierwszego sezonu „Szpital New Amsterdam” dotarło do mnie że grubo się pomyliłam. Ja po prostu od pierwszych minut nie mogłam się „odkleić” od tego filmu. Jeszcze żaden serial nie zrobił na mnie tak szybko tak piorunującego wrażenia. Co tu dużo opowiadać dawno „nie zarwałam” dwóch nocy pod rząd żeby potem funkcjonować jak lunatyk w ciągu dnia. Ale dla „Szpital New Amsterdam” naprawdę było warto.

dramat

Historia filmu osadzona jest na ranczu gdzie niewielu ludzi dociera i niewielu odjeżdża – w bardzo zamkniętej i małej społeczności. I już sam ten fakt powoduje że mamy tu do czynienia z niezwykle silnym oddziaływaniem środowiska na jednostkę bo człowiek nie ma gdzie się schować ani gdzie uciec i pozostaje mu tylko znoszenie tego co los przyniesie bądź jeśli będzie wyjątkowo
zdeterminowany może spróbować coś zmienić ale pytanie za jaką cenę?… „Psie pazury” to niewątpliwie film dla osób cierpliwych bo akcja filmu rozwija się w nim bardzo wolno. Fabuła filmu ma tutaj zresztą znaczenie drugoplanowe bo to na czym ten film jest zbudowany to spojrzenia, gesty i zachowania bohaterów w danej chwili. „Psie pazury” się nie ogląda tak po prostu tylko scena po scenie ten film stopniowo się odkrywa. Wspaniała muzyka filmowa i doskonała gra aktorska. Kameralny, subtelny i zapadający w pamięć. Prostota tego filmu jest jego zarazem największą siłą.

Dramat
Długo omijałam ten film szerokim łukiem podejrzewając że będzie to kolejna „słodko-pierdząca” historia w klimacie bajki o Kopciuszku. Ku mojemu zaskoczeniu ten film okazał się całkowicie oderwany od jakiejkolwiek bajki. Co zobaczyłam? Brutalne, pełne rozczarowań, upokorzeń i biurokracji życie młodej matki z małym dzieckiem, która ucieka od swojego agresywnego partnera. W
tym serialu poruszono szereg ważnych kwestii jak np. niezależność materialną kobiet, poczucie godności, bezradności, więzy rodzinne i ludzką naiwność ale przede wszystkim poruszono temat przemocy psychicznej gdy oprawca nie używa swojej siły fizycznej tylko każdego dnia powolutku, prawie niezauważalnie, zabija swoimi słowami. Jak? Poniżając i upokarzając, stopniowo odbierając godność, szacunek i wiarę we własne siły.

oparty na faktach
Na początku myślałam, że ten film będzie nudny, przewidywalny i po prostu głupkowaty bo przecież ciągle się słyszy o naiwnych kobietach które pożyczają mężczyznom pieniądze a potem pozostają same, ,,na lodzie,, i bez pieniędzy. Zanim obejrzałam ,,Oszust z Tindera,, zastanawiałam się ,,jak można być tak naiwnym i głupim?”. Teraz już wiem, że w dzisiejszych czasach poziom
manipulacji niektórych mężczyzn i tworzenie fikcyjnej tożsamości są naprawdę na niesłychanie wysokim poziomie, takim który ledwo nam się mieści w głowie. I wcale nie uważam teraz tych kobiet za naiwne. Uważam że po prostu miały strasznego pecha że na takich mężczyzn trafiły.

dokumentalny
Ten film to tylko 40 minut podczas których z zapartym tchem obserwowałam czy głównej bohaterce uda się pobić rekord świata w przepłynięciu jak najdłuższego dystansu pod lodem. Bo przepłynąć jak najdalej na jednym oddechu to jedno a zrobić to w ekstremalnie zimnej wodzie to już po prostu jak jazda bez trzymanki i dla mnie osobiście nadludzki wyczyn. No i wreszcie czy kobieta jest w stanie pobić rekord świata w takiej dyscyplinie sportowej?

Biograficzny
Jak zostać najlepszym na świecie neurochirurgiem? Pewnie pomyślicie tak samo jak ja czyli: ,,Trzeba się po prostu urodzić wybitnie uzdolnionym i mądrym człowiekiem, przecież czasem się rodzą takie genialne dzieci.” Otóż ten film to totalne zaprzeczenie tej teorii. Pokazuje natomiast że wsparcie najbliższych w dążeniu do swoich celów i spełnianiu marzeń jest bezcenne.

dramat psychologiczny, science-fiction

Dramat psychologiczny w filmie o kosmosie. Czy to możliwe? Myślałam, że nie ale wreszcie się takiego filmu doczekałam. Moim zdaniem to najbardziej psychologiczny film o kosmosie, jaki kiedykolwiek do tej pory powstał. Przebywanie ludzi w kosmosie to jedne z najbardziej skrajnych warunków funkcjonowania człowieka i jednocześnie warunków, które jak chyba żadne inne testują czy mamy silną psychikę, czy umiemy podejmować trudne decyzje, na ile kierujemy się rozsądkiem a na ile empatią Są to warunki, w których człowiek musi się zmierzyć ze swoimi własnymi ograniczeniami i demonami, w których trzeba będzie podejmować maksymalnie skrajne i trudne decyzje… I właśnie o tym jest „Pasażer nr 4”: o podejmowaniu decyzji, z którymi potem będziemy musieli żyć, z którymi będziemy musieli się codziennie mierzyć kiedy rano spojrzymy sobie w oczy w lustrze…  Czym jest podróż w kosmos? Ten film pokazuje że prawdziwym testem człowieczeństwa.

dramat biograficzny

„Boże Ciało” zostało zainspirowane prawdziwymi wydarzeniami i na pierwszy rzut oka to historia o chłopaku, który udaje księdza. Jednak im dłużej oglądałam ten film tym bardziej zdawałam sobie sprawę, że to tak naprawdę historia o tym jaki bym chciała mieć Kościół a którego nie mam i którego tak mi brakuje: otwarty na ludzi, wyluzowany” (jakkolwiek dziwnie to zabrzmi), pokorny, niewywyższający się. Jednocześnie chciałabym mieć uczucie że ksiądz to taki nasz „ziomal”, taki „swój chłop” i nawet jak ten ksiądz popełnia błędy i nie jest idealny to jednak jest „nasz”. Chciałabym żeby ksiądz nie „klepał formułek” tylko uczył mnie dobroci, wyrozumiałości, żeby widział złamane serca i próbował je na nowo posklejać. Przede wszystkim jednak chciałabym żeby Kościół uczył wybaczania i żeby umiał otwierać nasze serca na krzywdy innych. W „Boże Ciało” dostałam namiastkę właśnie tego czego tak mi brakuje… W głównych rolach fantastyczni Bartosz Bielenia i Eliza Rycembel.

dramat

Historia opowiedziana w „Służących” została osadzona w Ameryce w czasach segregacji rasowej: młoda, biała dziennikarka postanawia przeprowadzić wywiady z czarnoskórymi służącymi pracującymi w domach białych Amerykanów i wychowujących ich dzieci aby zobaczyć profesję służących oczami pracowników. Film niezwykle wzruszający i z przesłaniem ale również niepozbawiony poczucia humoru. W głównych rolach fenomenalne, rewelacyjne i po prostu genialne: Emma Stone, Viola Davis, Octavia Spencer, Jessica Chastain i Bryce Dallas Howard.

biograficzny dramat psychologiczny

Foxcatcher to oparta na faktach historia dwóch braci sportowców – amerykańskich zapaśników, którzy trenowali i przygotowywali się do zawodów pod okiem i w posiadłości pewnego milionera. Ten dramat to raczej film dla osób cierpliwych gdyż nie ma w nim zawrotnej fabuły. A zatem zadacie pewnie pytanie: To co takiego wyjątkowego jest w tym filmie? Otóż Foxcatcher posiada niepowtarzalny, kameralny i zarazem surowy klimat jak również jest filmem ze znakomitymi kreacjami aktorskimi: Steve Carell, Mark Ruffalo i Channing Tatum. A zatem jeśli myślicie że Channing Tatum to tylko „niezłe ciacho” (co można było sądzić po filmie „Magic Mike”) to zapewniam Was że po Foxcatcher zmienicie zdanie – Channing Tatum w tym dramacie udowodnił że jest piekielnie zdolnym aktorem.

biograficzny dramat psychologiczny

Tytułowy Antwone Fisher to młody żołnierz marynarki wojennej USA, który z powodu wszczynania bójek zostaje skierowany na terapię do psychologa wojskowego a nam przez resztę filmu pozostaje tylko ocieranie łez gdy poznajemy historię jego dzieciństwa. „Historia Antwona Fishera” to w największym skrócie wstrząsający film oparty na faktach. Reżyserem filmu i zarazem odtwórcą jednej z głównych ról jest Denzel Washington.

dramat obyczajowy

Trzy niesamowite, równolegle rozgrywające się historie, a źródłem każdej z nich jest kontakt internetowy. Ten film jak chyba żaden inny pokazuje siłę rażenia internetu w dzisiejszych czasach ale to również po prostu kawał świetnego kina: inteligentnego, wciągającego i poruszającego za serce. Gorąco polecam!

dramat, komedia

Każdy kto jest miłośnikiem zwierząt a w szczególności psów powinien obowiązkowo obejrzeć ten film. Kiedy samotny kierowca wyścigowy daje radę wychować szczeniaka to dla mnie najlepszy dowód, że prawie każdy może mieć psa. Ten film poruszy każdego kto choć trochę kocha zwierzęta. Ja pół filmu przepłakałam jak bóbr. W jednej z głównych ról Amanda Seyfried.

dramat psychologiczny

Ten francuski dramat to w dużym uproszczeniu historia o tym jak łatwo w dzisiejszym świecie,  który kręci się w dużej mierze wokół internetu, podszywać się pod kogoś kim się w rzeczywistości nie jest i stworzyć wirtualną tożsamość. Zapewne nasuwa się Wam teraz ta sama myśl co mi: przecież to niedopuszczalne! Przecież to naganne, niemoralne, nieetyczne, to po prostu chore! Ale fenomen tego filmu polega na tym, że główna bohaterka, która tworzy tą fałszywą tożsamość (i rozkochuje w ten sposób w sobie mężczyznę), o dziwo budzi bardziej naszą sympatię niż odrazę. Jak to możliwe? Przekonajcie się sami bo naprawdę warto. To naprawdę świetne, psychologiczne kino. A w głównej roli jak zwykle fenomenalna Juliette Binoche.

dramat psychologiczny

Długo się zbierałam żeby napisać o tym filmie bo jest to film z jednej strony niezwykle wciągający (gdy już go zaczniecie oglądać to trudno będzie się Wam od niego oderwać) ale z drugiej strony to film poruszający trudny i niewygodny temat. „Musimy porozmawiać o Kevinie” to film o dziecku (a później gdy ono dorasta o nastolatku), które jest po prostu wredne, niesympatyczne, nie mające w sobie za grosz empatii, egoistyczne, bezczelne, aroganckie a do tego to niezwykle inteligentny i przebiegły manipulator. I wierzcie mi lub nie ale gdybyście byli rodzicem takiego dziecka, to naprawdę ciężko by było Wam je kochać. Rozwój fabuły w tym filmie przeszedł moje najśmielsze wyobrażenia – w kategorii wstrząsający i szokujący film to zdecydowanie czołówka filmów jakie widziałam w swoim życiu. Jedno jest pewne – po obejrzeniu tego filmu na pewno o nim nie zapomnicie. W głównych rolach po prostu genialni Tilda Swinton i Ezra Miller.

dramat

Czy jesteście przeciwnikami kary śmierci? A może jesteście jej zwolennikami? A może nie macie na ten temat wyrobionego poglądu a chcielibyście mieć? Jeśli na któreś z powyższych pytań odpowiedzieliście „tak” to ten dramat zdecydowanie Was zaciekawi. A jeśli temat kary śmierci Was kompletnie nie interesuje ale lubicie jak film potrafi Was zaskoczyć to „Życie za życie” na pewno spełni Wasze oczekiwania bo ostatnie co można powiedzieć o tym filmie to to żeby był nudny. Gorąco polecam bo to naprawdę świetny i inteligentny film poruszający trudny temat. W głównych rolach Kevin Spacey, Kate Winslet i Laura Linney.

dramat

„Podaj dalej” to w dużym uproszczeniu historia o chłopcu, który próbuje zmienić świat na lepsze. A zatem fabuła filmu jest dość naiwna ale wbrew pozorom ta naiwność (która zazwyczaj w innych filmach mnie strasznie razi i denerwuje) tutaj wyjątkowo nadaje cały urok temu filmowi bo chyba każdy z nas gdzieś tam w środku chce wierzyć że większość ludzi jest zwyczajnie dobrych. Zagłębiając się jednak bardziej w fabułę „Podaj dalej” dostrzegamy, że to również dramat o tym, że boimy się być zranieni, boimy się być odrzuceni, boimy się dawać komuś drugą szansę i boimy się wyjść z naszej bezpiecznej skorupy. W głównych rolach fantastycznie sprawdzili się Kevin Spacey i Helen Hunt.

dramat psychologiczny

Małżeństwo wychowuje trójkę prawie dorosłych już dzieci w zamkniętej posiadłości izolując je od świata zewnętrznego. Czy w dzisiejszych czasach kiedy świat stał się jedną globalną wioską za sprawą internetu i rozwiniętych środków komunikacji takie wychowywanie dzieci jest dobre? Fabuła w Kieł dość wolno się  rozwija a zatem jest to film raczej dla osób cierpliwych ale im dalej brniemy z głównymi bohaterami w ich zamknięty świat tym bardziej szokuje nas to co widzimy. Jedno jest pewne: Kieł nikogo nie pozostawi obojętnym i raczej trudno będzie Wam zapomnieć o tym filmie. Polecam serdecznie bo to naprawdę głęboki i mocny dramat psychologiczny.

dramat biograficzny

Czy można sobie wyobrazić większą tragedię niż zaginięcie własnego dziecka? Ten oparty na faktach film to historia samotnej matki – w tej roli genialna Angelina Jolie – która nie tylko musi zmagać się ze zniknięciem własnego syna ale także z kompletnym brakiem wparcia organów państwa w jego poszukiwaniu.

dramat biograficzny

Absolutnie genialny film z świetnymi kreacjami aktorskimi Margot Robbie  i Allison Janney przedstawiający historię życia amerykańskiej łyżwiarki figurowej Tonya Harding. O Tonya Harding było swego czasu tak głośno, że nawet ja – Polka żyjąca w Polsce – wiedziałam co takiego szokującego zrobiła Tonya Harding (nie będę pisać na czym „to coś” polegało, żeby nie zdradzać fabuły filmu młodszemu pokoleniu). W każdym razie skoro ja „to coś” już  wiedziałam to myślałam, że film będzie dla mnie po prostu nudny. Nic bardziej mylnego: film wciągnął mnie jak odkurzacz i dzięki niemu zrozumiałam, że „to coś” co zrobiła Tonya Harding nie stało się bez powodu, a ludzie nie są źli tak po prostu.

dramat

Mało jest filmów jednocześnie tak wstrząsających i tak dobrych. Jeśli ktoś myśli, że obejrzy sobie w tym filmie historie paru narkomanów a potem gdy film się skończy tak po prostu o nim zapomni, to grubo się myli. Bo o tym filmie nie da się już zapomnieć, nie da się wymazać tych scen z pamięci, nie da się już być obojętnym wobec uzależnienia od narkotyków. Ten film jak żaden inny pozostawia na widzu swoje piętno.

dramat psychologiczny 

Film przedstawia historię mężczyzny uzależnionego od sexu; w roli sexoholika wcielił się bardzo przekonująco Michael Fassbender. I owszem, jak można się spodziewać przy takiej tematyce, w filmie pokazano dużo scen erotycznych ale na pewno nie jest to film płytki ani pusty bo to co przede wszystkim udało się twórcom filmu to zagłębienie się w psychikę głównego bohatera.

dramat obyczajowy, psychologiczny

Ile jesteśmy w stanie poświęcić dla swojej pasji? Czy są jakieś granice? Jaka jest cena ambicji?  Genialny film o młodym, ambitnym perkusiście i jego sadystycznym nauczycielu muzyki. Te główne postacie są mocne, wyraziste i charyzmatyczne –  dla głównych bohaterów tego filmu czapki z głów – Miles Teller i J.K. Simmons.

dramaty biograficzne, dramat

Wymieniłam te filmy jednym tchem nieprzypadkowo bo wszystkie one poruszają ten sam problem: rasizmu i uprzedzeń rasistowskich ale jednocześnie wszystkie te trzy filmy jak na tak poważną tematykę są stosunkowo lekkie i choć to dramaty to nie zabraknie w nich poczucia humoru. Te filmy są warte obejrzenia nie tylko dlatego że są naprawdę dobre ale również dlatego że dwa z nich są filmami biograficznymi: Green Book został oparty na prawdziwej historii przyjaźni dwóch mężczyzn: czarnoskórego i białego a Ukryte działania to historia kariery trzech czarnoskórych kobiet w NASA. Również obsada aktorska w tych trzech filmach jest naprawdę mocna: w Wożąc panią Daisy fenomenalnie zagrali Morgan Freeman i Jessica Tandy , w Green Book Viggo Mortensen i  Mahershala Ali, w Ukrytych działaniach trzy wspaniałe aktorki:  Octavia Spencer, Taraji P. Henson i Janelle Monae a na deser Kevin Costner i Kirsten Dunst. Naprawdę polecam.

dramat biograficzny

W filmach pokazano już wiele historii uzależnień od narkotyków ale sądzę że trafiają do nas tylko te które są naprawdę mocne i brutalne w swoim przekazie. Do tej pory widziałam tylko dwa takie filmy, które mi zapadły w pamięć: „Requiem dla snu” i „Candy”. Ale teraz do tej listy dołączył ten właśnie nowy film „Pozwól mi upaść”. Już sam tytuł sugeruje o czym ten film będzie: o tym jak nisko upada człowiek w nałogu narkotykowym. Czy ten film jest mocny? Tak. Czy jest brutalny? Tak. Czy pozostawia na nas swój ślad? Tak. Czy gdybym miała córkę i odkryła że bierze ona narkotyki to czy kazałabym jej obejrzeć ten film? Na pewno. Na końcu filmu dowiadujemy się, że historia w nim pokazana wydarzyła się naprawdę i wtedy już kompletnie odbiera nam mowę.

dramat biograficzny

Ten film to historia o kobiecie, która walczyła o równouprawnienie płci i o tworzenie nowego prawa w Stanach Zjednoczonych – przestarzałe prawo należało wreszcie zmienić tak aby dać równe szanse w życiu kobietom i mężczyznom. Główna bohaterka zmierzyła się ze sprawą, która dyskryminowała człowieka ze względu na płeć. To ona spowodowała, że Sądy w Stanach Zjednoczonych dostrzegły, iż problem dyskryminacji nie sprowadza się jedynie do kwestii rasizmu ale także do kwestii płci. W głównej roli fenomenalna Felicity Jones.

dramat

Na wstępie zaznaczę że jest to film dla osób cierpliwych gdyż w pierwszej połowie filmu niewiele się dzieje a nabiera on przyśpieszenia dopiero w drugiej połowie. Babel to cztery przejmująco smutne historie: historia chłopców żyjących w ubóstwie na odludziu, historia pary która ucieka na drugi koniec świata żeby ratować swoje rozpadające się małżeństwo, historia starszej kobiety – niani która zostaje postawiona w ekstremalnie trudnej sytuacji oraz historia głuchej nastolatki która próbuje odnaleźć się w świecie swoich „normalnych” rówieśników. I właśnie ta ostatnia historia mnie najbardziej chwyciła za serce: historia dziewczyny samotnej, zagubionej, wyobcowanej która desperacko pragnie bliskości.  W głównych rolach między innymi Brad Pitt i Cate Blanchett.

dramat

Arytmia to historia o zakrętach życiowych pewnego lekarza w pogotowiu ratunkowym – jego życie prywatne i zawodowe zaczyna walić się w gruzy: żona chce się z nim rozwieść, dla nowego szefa w pracy liczą się tylko liczby a nie indywidualne podejście do pacjenta, a nasz główny bohater trochę za dużo pije i imprezuje. Choć mężczyzna nie jest idealny to naprawdę budzi naszą sympatię. Jeśli ktoś lubi serial „Chirurdzy” to „Arytmia” na pewno przypadnie mu do gustu. Może akcja nie jest tu aż tak porywająca, ale jednak ten dramat przywraca nam wiarę w lekarzy z powołania, takich dla których przede wszystkim liczy się dobro pacjenta.

dramat biograficzny

Główna bohaterka tytułowa Erin jest… nie będę przebierać w słowach i napiszę wprost: pyskata, wyszczekana, impulsywna, wybuchowa a do tego wyzywająco się ubiera. Ale Erin to również samotna matka z trójką dzieci bez pracy i bez perspektyw na jej znalezienie. I co robi Erin? Siedzi i płacze nad swoim losem? Nie, to nie byłoby w jej stylu. Ona walczy tak długo aż wywalczy sobie pracę w kancelarii prawnej, gdzie bardzo szybko zostaje prawą ręką szefa bo Erin jest też jak się okazuje przy bliższym poznaniu niezwykle pracowita, zaangażowana, inteligentna, dociekliwa, bystra i jest po prostu bardzo empatycznym człowiekiem. Ten film to oparta na faktach historia Erin – kobiety która walczy o odszkodowania dla zwykłych, pokrzywdzonych ludzi, którzy stracili zdrowie na skutek skażenia środowiska w ich mieście przez gigantyczne zakłady przemysłowe. W głównej roli fenomenalna, fantastyczna, rewelacyjna, genialna i po prostu powalająca na kolana Julia Roberts.

dramat psychologiczny

Główna bohaterka to dojrzała kobieta, prawniczka która na co dzień w sądzie broni praw pokrzywdzonych i z pasją podchodzi do swojego zawodu, kochająca żona i matka dwójki córek, żyjąca w pięknym domu na łonie natury. Wydawać by się mogło że jest spełniona i zadowolona z życia i że niczego jej nie brakuje. Gdy jednak do jej domu sprowadza się nastoletni pasierb czyli syn jej męża to nasza główna bohaterka zaczyna go uwodzić… Z jakim skutkiem? Przekonajcie się sami bo naprawdę warto. Polecam go nie tylko wielbicielom dramatów psychologicznych ale także wszystkim którzy lubią zaskakujące zakończenia, bo na tle innych filmów w tematyce związków starszych kobiet z młodszymi mężczyznami ten dramat duńsko-szwedzki ma naprawdę nietypowe zakończenie.

dramat

Powiedzieć, że to film o dyskryminowaniu kobiet w środowisku pracy to zdecydowanie za mało. Ten oparty na prawdziwych wydarzeniach dramat to historia o upokarzaniu, poniżaniu, ubliżaniu, obmacywaniu, szykanowaniu, grożeniu a w największym skrócie o molestowaniu seksualnym kobiet w pracy. Akcja filmu dzieje się w kopalni w Stanach Zjednoczonych w stanie Minnesota – na terenie gdzie nie można przebierać w pracy bo jedynym wyborem dla kobiety która chce być samodzielna i niezależna finansowo jest właśnie praca w tej kopalni. Czy samotna walka głównej bohaterki o swoją godność i prawa kobiet w środowisku zdominowanym przez mężczyzn ma jakiekolwiek szanse powodzenia? Obejrzycie a zapewniam, że nie pożałujecie bo naprawdę mało jest aż tak świetnych filmów, a Charlize Theron za rolę w tym filmie po prostu powinna dostać Oscara bo ona nie zagrała kobiety upokorzonej i walczącej o swoje prawa, ona nią po prostu była.

dramat psychologiczny

Girl to historia o dziewczynie uwięzionej w ciele chłopaka. Ten wyjątkowy  film porusza trudną tematykę nastolatki która codziennie musi zmierzyć się z własnym ciałem, którego nie akceptuje. A jakby tego było mało jej pasją jest balet, dla którego gotowa jest na wiele wyrzeczeń: zarówno psychicznych jak i fizycznych. Dodajmy do tego nowe środowisko rówieśników w szkole baletowej a wyjdzie nam mieszanka wybuchowa. Warto jednak zaznaczyć, że jest to film dla osób cierpliwych bo fabuła rozwija się w nim bardzo wolna. Mówiąc szczerze ja prawie przez cały film zastanawiałam się: ciekawe czy na końcu filmu zdarzy się coś ciekawego. I zdarzyło. Zdarzyło się coś porażającego i odbierającego mowę. Girl to film trudny i poruszający ale przede wszystkim uświadamiający wszystkim osobom, które urodziły się we właściwym ciele ile przykrości, wstydu i bólu muszą znieść w swoim życiu te osoby, które chciałaby zmienić płeć.

dramat psychologiczny

Główny bohater filmu jest małomówny, posępny, wycofany, raczej niemiły i arogancki a do tego szuka zaczepki i wszczyna bójki. I kiedy już go prawie zaszufladkowaliśmy jako zwykłego gbura, mniej więcej w połowie filmu, poznajemy powód jego postawy i zachowania. Ten dramat jest niezwykły, jedyny w swoim rodzaju, poruszający, chwytający za serce a opowiedziana w nim tragedia…  po raz pierwszy recenzując film brak mi słów i cokolwiek bym napisała na temat tej tragedii to wiem, że byłoby to za płytkie i za puste. Wybitne kino i wybitne kreacje aktorskie: Casey Affleck i Michelle Williams.

dramat psychologiczny

„Pokój” to historia o porwanej i uwięzionej młodej kobiecie. Jej więzienie stanowi jeden pokój, w którym żyje wraz ze swoim małym synkiem. Wyobrażacie sobie jakby to było latami żyć w jednym pokoju bez możliwości wyjścia gdziekolwiek? Ten dramat jest niezwykle smutny, głęboki i trudny ale to przede wszystkim piekielnie dobry film. „Pokój” polecam z całego serca każdemu kto ceni sobie ambitne kino.

dramat psychologiczny

Małe, nudne miasteczko, w którym niewiele się dzieje i właśnie w tym sennym miejscu obserwujemy życie rodzinne nie do końca przeciętnej rodziny bo rodziny, od której ojciec uciekł, matka jest otyła do tego stopnia, że ledwo się samodzielnie porusza a 18-latek jest chory umysłowo. Fabuła w tym filmie rozwija się bardzo wolno a zatem jest to film wyłącznie dla osób cierpliwych. Co jednak zasługuje na szczególne uznanie w tym dramacie to absolutnie wybitna rola opóźnionego umysłowo chłopaka, w jaką wcielił się Leonardo DiCaprio. Powiem szczerze, że gdy oglądałam ten film pierwszy raz to nie rozpoznałam Leonardo DiCaprio bo tak przekonująco zagrał tę rolę, że byłam pewna, że do tego filmu zaangażowano po prostu chłopaka, który naprawdę jest chory umysłowo. Nie wierzyłam, że zdrowa osoba może tak dobrze zagrać tę rolę. I gdy w końcu do mnie doszło, że ten chory dzieciak to Leonardo DiCaprio to po prostu oniemiałam. Co tu dużo mówić za tę rolę należał mu się Oscar. W główną rolę wcielił się natomiast Johnny Depp.

dramat psychologiczny

Główna bohaterka jest wyobcowana, samotna i po prostu nieszczęśliwa choć jest zdrowa, ma kochającego męża i stałą pracą. Tłem dla całego filmu jest właśnie jej miejsce pracy – supermarket, w którym monotonne życie toczy się miarowym tempem i w którym jedyną atrakcją okazuje się nowy pracownik. Powrót do domu to  dla naszej głównej bohaterki także pasmo rozczarowań – mąż już dawno stał się dla niej nudnym towarzyszem, przy którym odczuwa jedynie emocjonalną pustkę. A zatem kiedy w pracy pojawia się nowy kolega, który tak jak ona nienawidzi wszystkiego i wszystkich, rozczarowanego życiem równie mocno jak ona sama to zapewne nikogo to nie zdziwi, że wdaje się z nim w płomienny romans. I żyli długo i szczęśliwie? Przekonajcie się sami. Naprawdę warto. W głównych rolach Jennifer Aniston i Jake Gyllenhaal.

dramat

Miasto gniewu to film naszpikowany do granic możliwości problematyką uprzedzeń rasistowskich i etnicznych przy czym nie podano nam tej tematyki ani w sposób lekki ani łatwo przyswajalny (jak np. w filmie Ukryte działania czy Green Book) a wręcz przeciwnie bo oglądając ten film mamy wrażenie że wylano nam na głowę całe wiadro pomyj albo wymierzono nam serie liści na twarz. Ten film szokuje, boli i uderza w nasze najczulsze miejsca ale co najważniejsze w dramatach: Miasto gniewu nie pozostawi nikogo obojętnym. W głównych rolach m. in. Sandra Bullock i Matt Dillon.

dramat psychologiczny

Tytuł filmu jest bardzo mylący bo zdawać by się mogło że to film głównie o pieniądzach. Gdy tymczasem są one tylko tłem dla głównych tematów czyli: rozpadających się związków, frustracji, osamotnienia czy odrzucenia. Ten dramat stara się odpowiedzieć na bardzo życiowe pytania jak na przykład: czy swojemu partnerowi można mówić że przytył lub że czuć od niego brzydki zapach z ust? Zdawać by się mogło że to dość błahe sprawy ale sądzę że niejeden związek przez takie właśnie „pierdoły” się rozpadł. W jednej z głównych ról jak zwykle fantastyczna Jennifer Aniston.

dramat

Na ile minut człowiek może wstrzymać oddech i jak głęboko jest w stanie zanurkować bez tlenu?  Wielki błękit opowiada o rywalizacji właśnie w takiej dyscyplinie sportowej, ale ten film to dużo więcej niż sport. To historia o przekraczaniu własnych granic, o rozdzierającym bólu po utracie bliskich, o miłości do zwierząt i o tym, że czasem gdy się kogoś kocha trzeba pozwolić mu odejść. Dla mnie to jednak przede wszystkim film o samotności a mówiąc dokładniej o tym jak bardzo można czuć się samotnym wśród ludzi. 

dramat obyczajowy, psychologiczny

Jak sam tytuł mówi ten film to historia wschodzącej gwiazdy muzyki, która choć nie jest klasyczną pięknością to jednak zdobywa sławę i uznanie z pomocą zakochanego w niej, doświadczonego muzyka, który jako pierwszy poznał się na jej talencie. W głównych rolach Bradley Cooper i Lady Gaga, którzy zagrali w tym filmie parę niezwykle uzdolnionych muzyków i po prostu przesympatycznych ludzi, których z każdą sceną lubimy coraz bardziej. I pewnie ta historia poza ciekawymi kawałkami muzycznymi byłaby wręcz banalna, słodka i nudna gdyby nie jej zakończenie, które po prostu powala na kolana. Bo końcówka tego filmu to duża lekcja pokory dla każdego z nas: to pokazanie nam jak wielką siłę ma upokorzenie człowieka, jak łatwo można go złamać psychicznie, jak szybko można w dzisiejszych czasach zabrać człowiekowi całą jego godność i jak temu człowiekowi po tym wszystkim ciężko jest się podnieść i ponownie uwierzyć w siebie.

dramat obyczajowy, psychologiczny

Czy znacie te amerykańskie zapasy na ringu gdzie ludzie są często śmiesznie przebrani a ich walka wygląda tak jakby chcieli przeciwnika zabić? Tak to właśnie wrestling a ten film to historia podstarzałego wrestlera, który ze względu na stan swojego zdrowia powinien natychmiast zaprzestać tego sportu. W tym momencie zapytacie pewnie to co jest takiego ciekawego w tej historii? Odpowiem tak: jeśli w swoim życiu choć raz mieliście lub macie jakąś pasję, jeśli znaleźliście w życiu coś co Was określa, z czym się utożsamiacie to ta historia mogłaby też być Waszą historią. Wyobraźcie sobie że macie tylko jedną dziedzinę, w której naprawdę jesteście dobrzy a w pozostałych aspektach życia pomimo że bardzo się staracie to jednak ponosicie nieustające porażki a teraz wyobraźcie sobie że macie zrezygnować z tej jedynej pasji, w której jesteście dobrzy… Zrezygnowalibyście?… Mickey Rourke i Marisa Tomei zagrali w tym filmie tak przekonująco, że ja nie miałam wrażenia, że oglądam aktorów tylko prawdziwych ludzi w prawdziwym życiu, których po prostu podglądam.

dramat 

Jodie Foster w roli ofiary zbiorowego gwałtu dochodzącej sprawiedliwości na drodze sądowej. Ten film pokazuje, że to co kobieta musi przejść po gwałcie próbując udowodnić, że faktycznie doszło do popełnienia przestępstwa, jest równie bolesne i okrutne co sam gwałt. Jeśli czyta to kobieta to nic więcej tłumaczyć nie muszę ale jeśli czyta to mężczyzna to powiem tak: jestem kobietą i gdyby ktoś kazał mi wybierać – albo zostanę dziesięć razy brutalnie pobita albo raz zgwałcona to wybrałabym to pierwsze i sądzę, że tak samo wybrałaby większość kobiet. Tym właśnie dla kobiety jest gwałt.

dramat psychologiczny

Katastrofa lotnicza nad oceanem. Przeżył tylko jeden człowiek. Znalazł schronienie na wyspie. Jest jednak na niej sam jak palec bo wyspa okazuje się być bezludna. Jego jedynym przyjacielem zostaje piłka. Tak  – piłka – to nie pomyłka. A Wy z kim byście się zaprzyjaźnili na bezludnej wyspie? W głównej roli jak zwykle fenomenalnie sprawdził się Tom Hanks.

dramat, kostiumowy  

19-letnia dziewczyna zmuszona przez sytuację życiową porzuca studia i wychodzi za mąż za bogacza zostając jego czwartą żoną. Warto dodać że pozostałe trzy żony żyją a nasza bohaterka zamieszkuje wraz z nimi, mężem i służbą we wspólnej posiadłości w czasach kiedy kobieta była własnością męża. Zazdrość, zawiść, intrygi, gierki, knucie, manipulacje, układy i zmowy – tego wszystkiego przy czterech żonach na pewno nie zabraknie. Pytanie tylko czy nasza bohaterka odnajdzie się w tej nowej rzeczywistości. Końcówka filmu to pod kątem psychologicznym prawdziwy nokaut.   

dramat science-fiction, psychologiczny  

Nie jestem zagorzałą fanką filmów o kosmitach ale ten film ku mojemu własnemu zaskoczeniu zrobił na mnie spore wrażenie. Zapewne dlatego, że „Nowy początek” jest moim zdaniem bardziej filmem psychologicznym niż filmem science-fiction. Owszem w filmie pojawiają się obcy, którzy nie wyglądają zbyt przyjaźnie, ale są oni tylko narzędziem i pretekstem aby zagłębić się w ludzką psychikę i spróbować odpowiedzieć na wydawać by się mogło proste pytania jak na przykład: Czy gdybyśmy znali przyszłość to bylibyśmy przez to szczęśliwsi?   

dramat, komedia  

Jim Carrey zagrał w wielu głupkowatych komediach ale ten film to zupełnie inna liga. Wyobrażaliście sobie kiedyś jakby to było nagle odkryć, że świat w którym żyjecie to jeden wielki reality show, w którym to Wy jesteście głównym bohaterem? Jakby to było odkryć, że Waszym życiem steruje inny człowiek, który decyduje za Was kogo w życiu spotkacie, czego doświadczycie, z kim się zaprzyjaźnicie, kogo pokochacie czy jaką pracę będziecie wykonywać? Jakby to było odkryć, że jest się tylko marionetką w przedstawieniu pt. „życie”? I choć wydawać by się mogło, że to dalekie i niewiarygodne, to zastanówmy się chwilę… przecież żyjemy teraz w takich czasach, że to wcale nie jest dalekie ani wcale nie jest niewiarygodne…  

dramat biograficzny, komedia  

Film oparto na prawdziwej historii przyjaźni sparaliżowanego bogacza z biednym chłopakiem bez perspektyw. Jeśli jednak ktoś oczekuje rzewnego filmu o schorowanym człowieku to na pewno będzie zaskoczony bo mamy tu bardziej komedię niż dramat. Dla mnie to jednak przede wszystkim chwytająca ze serce opowieść o bardzo deficytowym towarze w dzisiejszych czasach – o przyjaźni. I choć zdawać by się mogło, że głównych bohaterów filmu zdecydowanie więcej dzieli niż łączy to jednak przyjaźń między nimi pokazuje, że jeśli ludzie się po prostu lubią to nie ma znaczenia różnica wieku, stan zdrowia, status społeczny ani nawet to czy mają wspólne zainteresowania. Jeśli szukacie filmu który przywróci Wam wiarę w człowieka to lepiej trafić nie mogliście – Nietykalni są najlepszym wyborem. Piękny film z piękną muzyką filmową.

dramat biograficzny  

Bogowie to biografia Zbigniewa Religii – kardiochirurga, który nie tylko był polskim pionierem w dziedzinie przeszczepiania serca ale przede wszystkim był lekarzem, który do swojego zawodu podchodził z niezwykłą pasją, zaangażowaniem i oddaniem. To historia lekarza z powołania i człowieka o mocnej, charyzmatycznej osobowości. Ta biografia to po prostu gotowy scenariusz filmowy. W głównej roli fantastyczny Tomasz Kot.

dramat, science fiction

Spośród wszystkich filmów z gatunku science fiction, jakie widziałam w życiu, Grawitacja jest moim zdaniem najbardziej realnym i najbardziej głębokim pod kątem psychologicznym filmem. Dopiero oglądając ten film zdałam sobie sprawę, że w kosmosie człowiek może być nie tylko bardzo przerażony ale także strasznie samotny a walka z tym strachem i z tą samotnością może być najcięższą, jaką stoczy w swoim życiu.  Grawitacja jest tak niesamowicie nakręcona, że oglądając ją czułam się tak jakbym ja sama tam była… tam w górze w kosmosie… W głównych rolach niesamowici Sandra Bullock i George Clooney.

dramat obyczajowy  

George Clooney jako mężczyzna bez zobowiązań – bez żony i bez dzieci, za to z przygodnymi kochankami bo ciągle jest w podróży. Jakby tego było mało to ten główny bohater ma bardzo niesympatyczną pracę polegającą na zwalnianiu ludzi z pracy. Tak właśnie, firmy wynajmują go, aby zwalniał z pracy pracowników tych firm. I o dziwo ten zdawać by się mogło niesympatyczny człowiek budzi naszą sympatię i chce się go oglądać. Jak to możliwe? Musicie obejrzeć żeby zrozumieć.

dramat obyczajowy  

Jeśli kiedykolwiek będę miała córkę i usłyszę od niej „Mamo, ja nie chcę iść do pracy, nie będę pracować, chcę, żeby mój mąż mnie utrzymywał” to każę jej obejrzeć ten film. Nie będę ukrywać, że to niezwykle ciężki i smutny dramat ale jednocześnie to bardzo życiowy i bardzo pouczający film dla każdej kobiety. Plac Zbawiciela nie jest rozrywką tylko cenną i brutalną lekcją o życiu.

dramat, kryminał  

Film porusza temat stary jak świat a jednak zawsze aktualny: czy pieniądze są w życiu najważniejsze i ile można poświęcić żeby je zdobyć? Albo ile można poświęcić żeby ich nie stracić? Gdzie są granice ludzkiej pazerności? A co z miłością? Z rodziną? Z prawdziwą namiętnością i pożądaniem w życiu? Jeżeli jest to dla Was temat oklepany i nudny to omijajcie ten film szerokim łukiem ale jeśli podobnie jak ja macie ciągły niedosyt dobrych filmów w tej tematyce albo po prostu chcecie zobaczyć dobry film nieważne o czym to gorąco polecam. 

dramat   

Na wstępie zaznaczę, że jest to film dla osób cierpliwych bo przez zdecydowaną większość filmu nie do końca wiadomo o co w nim chodzi. Mężczyzna podając się za urzędnika podatkowego stara się sprawdzić czy osoby z jego listy są dobrymi ludźmi zasługującymi na to aby im pomóc. Po co to sprawdza i skąd ma tę listę? Tego dowiadujemy się dopiero na samym końcu filmu ale zapewniam, że warto było czekać. Bardzo smutny i zarazem bardzo piękny film. W głównych rolach Will Smith i Rosario Dawson.

dramat oparty na faktach                                    

Film o miłości i tęsknocie psa do człowieka. To naprawdę piękna, chwytająca za serce, wzruszająca, przejmująca, niesamowita i co najważniejsze oparta na faktach historia. To prawdziwy wyciskacz łez bo na żadnym filmie nie płakałam tak jak na tym, nawet na filmach o wojnie nie zalewałam się takimi łzami. Owszem kocham psiaki ale jestem przekonana że ten film wzruszy nawet osoby które nie są specjalnymi miłośnikami zwierząt. Dodatkowym bonusem jest idealnie dopasowana do filmu świetna muzyka filmowa.

dramat obyczajowy, komedia  

Historia rodziny, w której dwie dojrzałe kobiety – w tych rolach znakomite Annette Bening i Julianne Moore – tworzą parę homoseksualną z wieloletnim stażem i z dwójką swoich nastoletnich dzieci. I zapewne nie byłoby w tej historii nic specjalnie ciekawego do oglądania gdyby nie fakt, że dzieci nawiązały kontakt ze swoim biologicznym ojcem – dawcą spermy. Co ciekawe sytuacja jeszcze bardziej się komplikuje, gdy ten mężczyzna okazuje się być całkiem fajny, sympatyczny i naprawdę zainteresowany bliższym poznaniem swojego potomstwa. Film ma ciekawą i bardzo wciągającą fabułę więc zdecydowanie polecam go każdemu kto ceni sobie filmy, w których „dużo się dzieje”. 

dramat biograficzny

Film przedstawia biografię wybitnego artysty Raya Charlesa i można by go streścić w ten sposób: Sex, drugs and rock and roll (choć oczywiście Ray Charles to muzyk przede wszystkim jazzowy i bluesowy).  Byłoby to jednak zbyt duże uproszczenie ze względu na to, że Ray Charles prawie przez całe życie był niewidomy. To absolutnie zachwycający i wzruszający film o pasji, charyźmie, wytrwałości, sile i walce z przeciwnościami losu z genialną kreacją aktorską Jamie Foxx. Przyznaję jednak, że jeśli ktoś nie jest fanem muzyki Raya Charlesa a chce po prostu zobaczyć kawał dobrego kina to musi się nastawić na odrobinę cierpliwości bo fabuła rozwija się w filmie  dość wolno i film ten jest stosunkowo długi, ale uważam, że naprawdę warto poświęcić mu czas, bo niewiele jest tak niesamowitych biografii.

dramat biograficzny  

Absolutnie fenomenalna Salma Hayek w roli meksykańskiej malarki  Fridy Kahlo. Biografię tej kobiety można by rozdzielić na kilka osób i zapewniam że żadna z nich by się w życiu nie nudziła. Życie Fridy Kahlo to gotowy  scenariusz filmowy. Powiem więcej – gdyby ta historia nie wydarzyła się naprawdę to zapewne nikt nie odważyłby się jej wymyślić w obawie o brak wiarygodności przy tylu niesamowitych wątkach. Takie biografie aż się proszą o to, aby ktoś miał odwagę przelać je na ekran. Twórcy filmu naprawdę się spisali i powstał kawał dobrego kina.

dramat psychologiczny

Ten film stanowi najlepsze lustro, w jakim my ludzie  możemy się przejrzeć. American beauty jak żaden inny film obnaża świat, w jakim żyjemy – świat pełen pozorów, życia na pokaz i cynizmu. Na szczęście zdarzają się wśród nas jednostki, które na dłuższą metę nie umieją się odnaleźć w tym domku z kart, które nie są w stanie ciągle udawać. I właśnie o tym jest ten film – o próbach mówienia „nie” temu fikcyjnemu światu. Biorąc pod uwagę głęboką i trudną tematykę filmu miał prawo powstać rzewny dramat o tym jacy my ludzie jesteśmy puści i beznadziejni a tymczasem powstało lekkie jak piórko arcydzieło z zachwycającymi kreacjami aktorskimi – Kevin Spacey i Annette Bening – to arcydzieło to po prostu American beauty.   

dramat  obyczajowy, psychologiczny

Jeśli kiedykolwiek będę miała dziecko wykazujące tendencję do wejścia do jakiejś sekty zdecydowanie każe mu obejrzeć ten film ku przestrodze. Mocne, dramatyczne kino z świetną kreacją aktorską Ellen Page, która wciela się w rolę zbuntowanej nastolatki. To film który chwyta za gardło i potem długo nie chce puścić – naprawdę robi wrażenie.

dramat biograficzny, kostiumowy

Historia żonatego mężczyzny, który odkrywa, że upodabnianie się do kobiety i wcielanie się w rolę kobiety dają mu pełnię szczęścia. Stopniowo jego męska tożsamość zanika a on czuje się dobrze już tylko jako kobieta. Dodajmy do tego, że ten mężczyzna  żyje w czasach kiedy pojęcia „mężczyzna w ciele kobiety” czy „kobieta w ciele mężczyzny” były całkowicie tabu a pionierskie operacje zmiany płci należały do wyjątkowo ryzykownych.  Z tą niełatwą tematyką absolutnie genialnie poradziła sobie obsada aktorska: Eddie Redmayne i Alicia Vikander jako żona głównego bohatera.

dramat psychologiczny

W dzisiejszych czasach nastolatki naprawdę nie mają lekko – cokolwiek zrobią to za chwilę może się to znaleźć w internecie i będzie o tym wiedziało całe ich otoczenie. Szanse że coś pozostanie niezauważone są w zasadzie zerowe, nie mają żadnej taryfy ulgowej bo internet jest bezlitosny i właśnie o tym jest ten film – o tym, że teraz dla młodych ludzi internet jest wyrocznią – jednym dodaje skrzydeł, dla drugich jest gilotyną a dla innych to po prostu jedyna ucieczka od szarej, smutnej rzeczywistości. Ja miałam to szczęście, że byłam nastolatką w czasach kiedy dzień bez internetu był czymś normalnym a telefony komórkowe dopiero zaczynały być popularne i za żadne pieniądze nie zamieniłabym mojej młodości na tą młodość, którą ma współczesna młodzież – czyli na młodość bez prawa do błędu. W głównych rolach fantastyczni: Jakub Gierszał, Agata Kulesza i Krzysztof Pieczyński.

dramat biograficzny

Wzruszająca historia znanego naukowca Stephena Hawkinga potwierdzająca, że to życie pisze najlepsze scenariusze. W filmie możemy poznać nie tylko zawodowe osiągnięcia zmagającego się z ciężką chorobą naukowca ale przede wszystkim jego życie prywatne. Ta niesamowita biografia zasługiwała na równie niesamowite role aktorskie i na szczęście aktorzy nie zawiedli: absolutnie genialni Eddie Redmayne i Felicity Jones.

dramat biograficzny

Film opowiada niesamowitą biografię wybitnego matematyka Johna Nasha. I mówiąc brutalnie szczerze to jest ona niesamowita głównie za sprawą jego choroby… W każdym razie powstał naprawdę rewelacyjny, zachwycający, zaskakujący i chwytający za serce film z wybitnymi kreacjami aktorskimi Russella Crowe, Jennifer Connelly i Eda Harris.

dramat 

Gdyby ktoś mi się spytał: Ze wszystkich filmów jakie widziałaś w życiu który z nich najbardziej opowiada o sile woli człowieka i jego godności? Odpowiedziałabym bez wahania: Skazani na Shawshank. I jakiekolwiek dalsze opisywanie tego filmu nie ma sensu bo trzeba to po prostu zobaczyć na własne oczy. W głównych rolach genialni Tim Robbins i Morgan Freeman.  

dramat biograficzny

To kolejny fenomenalny film, który udowadnia, że to życie pisze najlepsze scenariusze. Oparta na faktach historia utalentowanej malarki, która pozwoliła aby świat myślał, że twórcą namalowanych przez nią obrazów jest jej mąż. Czy mogło wyjść z tego coś dobrego?… Odpowiedź znajdziecie w tym filmie. W głównej roli jak zwykle genialna Amy Adams.

dramat obyczajowy, psychologiczny 

„Sam” to film dla każdego kto boi się, że jest albo dopiero będzie beznadziejnym rodzicem. Ja nie mam dziecka i mam właśnie w sobie ten strach, że nie będę dobrą matką bo … (i tu mogę wymieniać bez końca: niezorganizowana, za mało odpowiedzialna itp. itd.). Ale na szczęście ten film uzmysłowił mi, że nie muszę być matką roku, że nie muszę być idealna, że wcale nie trzeba być specjalnie mądrym, inteligentnym ani zorganizowanym życiowo człowiekiem żeby być dobrym rodzicem, że jeśli kochasz i zwyczajnie się starasz jak możesz dla tego dziecka to też jest OK, że to też wystarczy. „Sam” to historia mężczyzny opóźnionego w rozwoju z umysłem siedmiolatka, który walczy w sądzie z opieką społeczną o prawo do opiekowania się swoją córką. Sądzę, że najlepszą rekomendacją tego filmu będą takie słowa: Jeśli macie czasem wrażenie, że zapomnieliście co się tak naprawdę w życiu liczy, że tak bardzo pędzicie przez życie, że już sami nie wiecie po co, to ten film Wam przypomni. Przypomni Wam co jest w życiu najważniejsze.  W głównych rolach powalający na kolana: Sean Penn, Michelle Pfeiffer i Dakota Fanning.

dramat biograficzny  

Historia ludzi stojących za sukcesem sieci restauracji McDonald, pokazująca, że pomysł na biznes to jedno a  wcielenie go w życie to zupełnie inna bajka. Film na pewno będzie cenną lekcją dla wszystkich, którzy marzą o własnym biznesie. A nawet jeśli ktoś o nim nie marzy to i tak nudzić się nie będzie bo fabuła jest niezwykle wciągająca i zaskakująca.

dramat, science-fiction

Pewnego dnia do wojskowych zakładów zostaje przywiezione w zbiorniku wodnym tajemnicze stworzenie. Głównej bohaterce filmu, która pracuje w tych zakładach jako sprzątaczka, stopniowo udaje się zdobyć zaufanie i sympatię tej nowej istoty. Film ten pokazuje dwa oblicza ludzi: z jednej strony dobroć i chęć pomocy a z drugiej strony okrucieństwo i kompletny brak empatii. Dla mnie miarą dobrego filmu jest to czy potrafi on wydobyć ze mnie jakiekolwiek emocje i dlatego Kształt wody uważam za absolutnie doskonały bo na samo wspomnienie tego filmu moje oczy napełniają się łzami.  

dramat, science-fiction

Chyba każdy z nas wie o czym jest film Frankenstein albo przynajmniej wydaje się nam, że wiemy: o tym, że jakiś człowiek stworzył jakiegoś potwora a potem ten potwór straszył ludzi. Czy aby na pewno? Frankenstein to baśń dla dorosłych ale baśń niezwykle głęboka, poruszająca i pouczająca, o tym, że ludzie nie umieją pogodzić się ze śmiercią najbliższych, o tym że człowiek ponosi odpowiedzialność za życie które stworzył, o samotności, o wyobcowaniu i o potrzebie bycia kochanym i akceptowanym. Dodajmy do tego niesamowite kreacje aktorskie i powstał kawał wybitnie dobrego kina:  Robert De Niro, Kenneth Branagh i Helena Bonham Carter.

dramat psychologiczny

W tym filmie Cate Blanchett występująca w głównej roli przeszła samą siebie i po prostu rozłożyła mnie na łopatki. Grana przez nią kobieta łączy w sobie cechy zdawać by się mogło nie do pogodzenia a jednak jest ona jednocześnie: kulturalna, miła, uprzejma, z klasą, elegancka, stonowana, wyniosła, wkurzająca, nerwowa, przemądrzała, mściwa, impulsywna a przede wszystkim jest skupioną na sobie egoistką z wielkim ego. Co ciekawe u widza budzi mieszane uczucia: z jednej strony nie wzbudza naszej sympatii ale z drugiej strony (i to jest największy fenomen tego filmu) jest nam głównej bohaterki po prostu po ludzku żal. Naprawdę warto obejrzeć chociażby po to aby zobaczyć złożoność ludzkiej natury.

 dramat 

Młoda kobieta – fenomenalna Hilary Swank – stara się osiągnąć sukces w boksie z pomocą swojego małomównego i powściągliwego trenera  –  Clint Eastwood – oraz doświadczonego pomocnika – Morgana Freemana. Obsada aktorska to najlepsza rekomendacja dla tego filmu, jeśli jednak dla kogoś byłaby niewystarczająca to dodam tylko od siebie, że naprawdę mało jest tak dobrych, głębokich i wzruszających filmów o spełnianiu marzeń, przyjaźni i miłości. Po tym filmie słowo „miłość” nabiera nowego wymiaru. 

dramat obyczajowy

Nauczycielka nawiązuje romans z piętnastoletnim uczniem. Trzeba przyznać, że fabuła filmu jest wyjątkowo oryginalna a jeśli dodać do tego rewelacyjne kreacje aktorskie to mamy już naprawdę kawał dobrego kina. W głównych rolach brawurowo zagrały Cate Blanchett  i Judi Dench.

dramat obyczajowy, psychologiczny

Leonardo diCaprio i Kate Winslet jako młode małżeństwo żyjące na przedmieściach. Kochają się nawzajem, są zdrowi i generalnie nie mają żadnych poważnych problemów na głowie. Sielanka? A jednak nie są szczęśliwi… Film o niespełnionych ambicjach i marzeniach które mogą przysłonić wszystko.

dramat obyczajowy, psychologiczny

Tytuł tego filmu może być mylący bo nie jest to film wesoły tylko dający do myślenia. W filmie przedstawiono historie czterech młodych kobiet żyjących w Ameryce oraz ich matek, które swoją młodość spędziły w Chinach. Jak można się domyślać życie w Chinach delikatnie mówiąc nie należało do łatwych ale wbrew pozorom życie w Ameryce też wcale nie jest usłane różami. Film przedstawia wiele aktualnych problemów, z którymi stykamy się niezależnie od warunków, w których żyjemy: chęć usatysfakcjonowania rodziców i lęk przed ich rozczarowaniem, związki kobiety i mężczyzny, w których nie ma szacunku ani czułości czy też kobiety, które w związkach zatraciły własną tożsamość. Jeśli szukacie filmu, który na długo pozostanie Wam w głowie to zdecydowanie polecam Klub szczęścia.

dramat psychologiczny

Historia młodej baletnicy – w tej roli genialna Natalie Portman – która jest ambitną perfekcjonistką niecofającą się nawet przed charyzmatycznym i bezwstydnym nauczycielem tańca. Pasja, ciężka praca, ambicja, spełnianie marzeń, przesuwanie własnych granic i dążenie do perfekcji – czy to zawsze gotowy przepis na sukces? Niewątpliwie odpowiedzi należy szukać w tym filmie.

dramat obyczajowy, psychologiczny

Film opowiada historie ludzi tkwiących w niesatysfakcjonujących związkach i próbujących coś zmienić w swoim życiu. Daje też do myślenia czy przyjaźń damsko-męska bez podtekstów seksualnych jest w ogóle możliwa. Dodajmy do tego jak zwykle rewelacyjną Kate Winslet i powstaje naprawdę kawał dobrego kina.

dramat 

W filmie śledzimy jednocześnie kilka historii, a każda z tych historii ma swój własny wąteki i własnych bohaterów, których na pierwszy rzut oka nic nie łączy, ale jak to bywa w tego typu filmach także tutaj na końcu filmu te pozornie niepasujące do siebie historie układają się w jedną, spójną i logiczną całość. Film ten porusza przede wszystkim jeden motyw – umiejętność wybaczania sobie największych błędów, przyznawania się do tych błędów i umiejętność dawania sobie w życiu nowej szansy, nawet jeśli wydaje nam się, że na nią nie zasługujemy. Wspaniałe kreacje aktorskie to dodatkowy bonus tego filmu: Charlize Theron, Kim Basinger i Jennifer Lawrence.

dramat psychologiczny

To film przede wszystkim o cierpieniu matki, której zamordowano córkę. Matki, która w akcie desperacji, wynajmuje trzy tablice reklamowe i umieszcza na nich żądanie skierowane do policji, aby schwytano wreszcie mordercę jej dziecka. Najbardziej zachwycająca w tym filmie jest jego prostota – w bardzo jasny i czytelny sposób pokazuje nam bez owijania w bawełnę skrajnie trudne emocje – nie musimy się niczego domyślać, nie musimy nic zgadywać, nie musimy się nawet specjalnie zastanawiać. To cierpienie, ten ból, gniew, rozpacz, żal i gorycz podano nam na tacy, wszystkie te uczucia są tak namacalne, że czujemy je prawie przez skórę a jednocześnie odkrywamy smutną prawdę: że większość rzeczy w naszym życiu nie jest ani czarna ani biała, jest po prostu szara.

dramat biograficzny 

Młodemu mężczyźnie marzy się kariera w marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych Ameryki i to nie byle jaka kariera bo jako wojskowy nurek głębinowy. Problem jednak w tym, że mężczyzna jest czarnoskóry a dotychczas żaden czarnoskóry marynarz nie ukończył specjalistycznego szkolenia na wojskowego nurka. Ta oparta na faktach historia jest tak niesamowita, że zapiera dech w piersiach. Dodatkowym bonusem są doskonałe kreacje aktorskie Cuba Gooding Jr., Robert Deniro i Charlize Theron.

dramat

Historia opowiedziana w tym film rozgrywa się przede wszystkim na odciętej od świata wyspie z latarnią morską, do której raz na parę miesięcy przypływają ludzie.  I choć ta latarnia morska stanowi tylko tło dla historii to jednak nadaje filmowi niepowtarzalnego klimatu i atmosfery – stanowi połączenie samotności, spokoju i zarazem tajemnicy. I właśnie na tej wyspie zamieszkuje latarnik który wkrótce potem zakochuje się i sprowadza do siebie żonę. Ich miłość kwitnie, para zakochanych bardzo pragnie potomstwa i właśnie tutaj zaczyna się prawdziwy dramat – dramat pragnienia zostania rodzicem. Obsada aktorska jest w tym filmie po prostu fenomenalna: jak zwykle zachwycająca Alicia Vikander i świetny Michael Fassbender i przejmująca rola Rachel Weisz.

dramat

Prawdziwa ironia losu – główna bohaterka jest uznanym wykładowcą językoznawstwa na uniwersytecie i odkrywa u siebie chorobę Alzheimera. Stopniowo zaczyna zapominać słowa, zdarzenia i to gdzie się znajduje. Diagnoza i rozwój choroby powodują że jej życie zawodowe i prywatne stopniowo zaczyna się walić w gruzy a my obserwujemy jej walkę o zachowanie własnej godności i tożsamości. Wzruszająca i głęboka historia z genialną rolą Julianne Moore. 

dramat biograficzny

Jennifer Lawrence jako kobieta która wynalazła mopa. Oparta na faktach historia kobiety wynalazcy, która pokazuje że sam pomysł na biznes to często za mało aby osiągnąć w życiu sukces.  Równie istotne czynniki warunkujące powodzenie biznesu to także wiara w siebie, przebojowość, nie zniechęcanie się, wytrwałe dążenie do celu i umiejętność otaczania się właściwymi ludźmi. Innymi słowy oprócz pomysłu na biznes potrzeba „smykałki do biznesu” – raczej mało kto się z tym rodzi, a najczęściej trzeba mocno od życia oberwać aby się tej smykałki nauczyć. Aktorzy drugiego planu to jak zwykle w doskonałej formie Robert De Niro i Bradley Cooper.

dramat psychologiczny

Tully to historia o „urokach” macierzyństwa; zmęczeniu, niewyspaniu, wyczerpaniu, bezsilności, bezradności, braku cierpliwości i uczuciu, że człowiek jest zupełnie sam i nikt mu nie pomoże pomimo bycia w udanym związku małżeńskim. Jeśli ktoś jeszcze nie ma dzieci ale ma wizję radosnego macierzyństwa i nie chce być pozbawiony tej perspektywy to chyba lepiej żeby tego filmu nie oglądał. Natomiast jeśli ktoś ma przynajmniej jedno dziecko albo tak jak ja nie ma dzieci ale doskonale sobie zdaję sprawę z tego, że opieka nad dziećmi to ciężka harówa to oglądając ten film pomyśli z ulgą „Nie jestem dziwna/y, wreszcie ktoś mnie rozumie”. W głównej roli znakomita Charlize Theron.